Parch zwykły ziemniaka to najbardziej po¬wszechna choroba uszkadzająca skórkę bulw ziemniaka. Wywoływana jest ona przez bakte¬rie Streptomyces spp., głównie przez gatunek S. scabies. Źródłem infekcji parchem są chore sadzeniaki, ale większe znaczenie ma patogen pochodzący z gleby. Częstość występowania i nasilenie parcha związane są ściśle z typem gle¬by i jej wilgotnością. Choroba występuje czꜬciej na lekkich, mało zwięzłych glebach, szcze¬gólnie w suchych latach. Warunkiem szczególnie sprzyjającym porażeniu parchem jest susza w okresie wiązania bulw (od pojawienia zawiąz¬ków bulw do osiągnięcia przez nie średnicy ok. 1 cm). Silne porażenie bulw notowane jest takżena glebach świeżo wapnowanych, o odczynie za¬sadowym.
Fot. 11. Objawy parcha zwykłego na bulwach
Do zakażenia parchem dochodzi tyl¬ko w okresie wegetacji. Bakterie - sprawcy tej choroby - nie rozwijają się w trakcie przecho¬wywania bulw i nie powodują ich gnicia. Skórka porażonych parchem bulw pokryta jest brunatny¬mi, różnej wielkości i struktury strupami (fot. 11),
które ułatwiają wnikanie innych patogenów. Ch 0- , roba obniża wartość konsumpcyjną ziemniaków oraz ich wartość sadzeniakową. Znane są różnice w odporności odmian ziemniaka na parcha.
